Κάποτε, κάπου εκεί κοντά στην Ριζάρειο Σχολή, συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο ο μοναχός Νικόδημος από τα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους. Ο Άγιος χαιρέτεησε τον αγιορείτη μοναχό με τον πασίγνωστο αγιορείτικο χαιρετισμό «ευλογείτε», που ήταν – για τότε τουλάχιστον – εντελώς άγνωστος στους πολλούς. Όπως ήταν φυσικό απόρησε ο μοναχός και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος μεταξύ […]
Κάποτε, κάπου εκεί κοντά στην Ριζάρειο Σχολή, συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο ο μοναχός Νικόδημος από τα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους.
Ο Άγιος χαιρέτεησε τον αγιορείτη μοναχό με τον πασίγνωστο αγιορείτικο χαιρετισμό «ευλογείτε», που ήταν – για τότε τουλάχιστον – εντελώς άγνωστος στους πολλούς.
Όπως ήταν φυσικό απόρησε ο μοναχός και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος μεταξύ τους:
– Πώς γνωρίζετε πάτερ το «ευλογείτε»
– Κι εγώ Γέροντα μοναχός είμαι!
– Φαίνεστε πως είστε και παπάς. Που είστε εφημέριος;
– Είμαι εδώ στον Άγιο Γεώργιο της Ριζαρείου.
– Ασφαλώς τότε, θα είστε ο Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Γιατί γνωρίζω καλά ότι αυτός είναι εκεί εφημέριος. Γιατί δεν φέρετε το διακριτικό σας εξωτερικά;
– Μέσα μας Γέροντα. Το πώς έχουμε τον Χριστό μέσα μας. Αυτό έχει σημασία. Τα εξωτερικά δεν είναι τόσο απαραίτητα. Απάντησε με γλυκύτητα και ταπεινοφροσύνη ο Ιεράρχης του Χριστού.
