Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων·
ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε·
θάμβος
γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ
συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν
κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι.
Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. Πώς έχει καταντήσει ετσι ο άνθρωπος! Κάποτε θεωρούσαν την αμαρτωλότητα
τους εμπόδιο να κοινωνήσουν με τον Θεό. Ανάξιους τους εαυτούς τους για
την παρουσία Του! ' Όλος ο κόσμος σώζεται κι εγώ χάνομαι'! Αυτό ήταν το
σύνθημα των χριστιανών με την καθαρή, απλή , ευγνώμονη καρδιά. Αρχή
σοφίας, φόβος Κυρίου, ήτοι χωρίς τον Θεό δεν μπορώ να υπάρξω ,αφού το
ότι Αυτός μόνος Είναι με καθιστά εξαρτημένο από Αυτόν.Άρα είμαι
αποτέλεσμα της δικής Του θέλησης και δεν είμαι τίποτα χωρίς Αυτόν.Αυτό
το γνώριζαν ακόμα και οι σοφοί εκτός της Πίστης.
Τώρα η αμαρτωλότητα έχει ανάχθει σε προνόμιο και μέσο αναγνώρισης σπουδαίων ανθρώπων. Ο δικαιωματισμός είναι η νέα θρησκεία της μοντέρνας Εκκλησίας.
Στην
θέση του Θεού,ο οποίος έχει καταχθεί ήδη σε ένα συγκαταβατικό αγαθό
πνεύμα,χωρίς απόλυτη παντοδυναμία και αγιότητα,ένα βολικό πρόσωπο
εργασίας, ενα απαθες έμβλημα της θρησκείας, εχουμε τοποθετήσει τους
αδικαίωτους παραπονούμενους και παρεξηγημένους από τον κόσμο εαυτούς
μας.
Αξίζουμε
γιατί μειονεκτουμε και γυρω από την ασημαντοτητα μας κινούνται τα
πάντα. Φυσικά έχουμε αυτοαξία, αυτοζωΐα και αυτοσωτηρία ανεξάρτητα από
την ύπαρξη του Θεού. Αυτή όμως είναι ακριβώς η ουσία της προπατορικής
αμαρτίας. Κρίμα.
