Δεν είναι δεδομένο ότι ό,τι έχεις σήμερα θα το έχεις και αύριο.
Δεν είναι δεδομένο ότι αυτοί που είναι κοντά σου αυτή την περίοδο της ζωής σου θα είναι για πάντα.
Δεν είναι δεδομένο ότι δεν θα κάνεις τα αμαρτήματα που θεωρείς αποτρόπαια.
Δεν είναι δεδομένο ότι όποτε προσεύχεσαι θα νιώθεις την παρουσία του Θεού.
Δεν είναι δεδομένο ότι ο Θεός πάντα ανταποκρίνεται στα αιτήματά σου όπως και όταν θέλεις.
Δεν είναι δεδομένο ότι ο πόνος μαλακώνει τη σκληρή καρδιά.
Δεν είναι δεδομένο ότι μπροστά στο θάνατο αλλάζει ο άνθρωπος.
Δεν είναι δεδομένο ότι μέχρι τέλους θα πιστεύεις στον Θεό, θα αγαπάς τους ανθρώπους, θα προσεύχεσαι και θα κοινωνάς.
Δεν είναι δεδομένο ότι θα μπορείς να εκκλησιαστείς όποτε θέλεις.
Δεν είναι δεδομένο ότι θα μπορείς να πεις «συγγνώμη» σε αυτόν που στενοχώρησες, επειδή τότε το θέλησες.
Δεν είναι δεδομένο ότι θα είσαι υγιής και τους επόμενους μήνες ή χρόνια, επειδή σήμερα νιώθεις καλά.
Δεν είναι δεδομένο ότι σε όλη σου τη ζωή θα βλέπεις, θα ακούεις, θα οσφραίνεσαι, θα γεύεσαι, θα μπορείς να αγγίζεις ανθρώπους και πράγματα.
Δεν είναι δεδομένο, τελικά, τίποτε σε αυτό τον κόσμο και ό,τι τον αφορά.
Είναι, όμως, δεδομένο ότι ο Θεός σε αγαπά ό,τι και να είσαι, ενδιαφέρεται για σένα παραπάνω από ό,τι εσύ για τον εαυτό σου, για ουσιαστικά και επουσιώδη που σε αφορούν, και ότι είναι στη ζωή σου διακριτικά και αθόρυβα, σεβόμενος την ελευθερία του προσώπου σου.
Όπως, βέβαια, είναι δεδομένο πως η παρουσία μας σε αυτό τον κόσμο έχει ημερομηνία λήξης.
Η συνειδητοποίηση των «δεδομένων και μη δεδομένων», μπορεί να δημιουργήσει εσωτερική ανασφάλεια και αγωνία. Όπως μπορεί και να οδηγήσει στην «καλή αγωνία» για να ζήσουμε αληθινά και τέλεια τα χρόνια που μας δόθηκαν ως δώρο, ακόμα και αν περνούμε τη δυσκολία μας που, και αυτή τελικά, ετοιμάζει μια νέα άνοιξη ζωής.
Αν ο τρόπος που βλέπουμε τα όσα θετικά και αρνητικά μας συμβαίνουν καθορίζει τη χαρά ή τη μιζέρια μας, αντιλαμβανόμαστε το πόσο η ζωή μας θα γεμίσει με αισιοδοξία, ελπίδα και πληρότητα, αν τα δούμε μέσα από την Ανάσταση του Θεανθρώπου που «εξήλθε νικών και ίνα νικήση», και μαζί Του κι εσύ, κι εγώ, κι ο καθένας που Του απλώνει το χέρι και ζητά να τον συνανα- στήσει από κάθε μορφή θανάτου.
