Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης, υψώθητε.
Είναι όντως πολύ ωραία και εντυπωσιακά, όταν την νύχτα βλέπουμε τους πολύχρωμους φωτισμούς, στα μπαλκόνια και στα δένδρα των σπιτιών, στους κεντρικούς δρόμους και στις βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων.
Όλα
αυτά και θα τα απολαύσουμε και θα τα θαυμάσουμε. Αλλ΄όμως, υπάρχει ένα
αλλά. Γιατί, άν μέσα μας αδελφοί μου, δεν ζήσουμε μια ζωογόνο αλλαγή,
μεταβολή της ψυχής μας σε φάτνη πνευματική, τότε σε τίποτα δεν θα μας
ωφελήσουν οι φαντασμαγορικές και πολύχρωμες διακοσμήσεις, οί
διασκεδάσεις και τα δώρα.
Αν
εσείς και γω δεν βιώσουμε την προσωπική μας αναγέννηση, και αν μέσα
στις καρδιές των παιδιών μας δε γεννήσουμε την ελπίδα της σωτηρίας μας,
τότε οι γιορτές απέτυχαν το σκοπό τους.
Και τον απέτυχαν επειδή βρήκαν τις καρδιές μας παγωμένες, αδιάφορες, κλειστές.
Οι
γιορτές που έρχονται αδελφοί μου, κάθε χρόνο δεν είναι μόνο για ευχές
και «χρόνια πολλά», αλλά για Ευαγγελικούς και πνευματικούς
προβληματισμούς. Το πώς δηλαδή θα γίνουμε σωστότεροι χριστιανοί, και με
περισσότερο ταπεινό πνεύμα, με περισσότερη υπομονή, μακροθυμία και
ανοχή.
Το πρώτο πράγμα που βλέπαμε εμείς τα παιδιά εκείνη την εποχή του 1935 του ’38 και του 1940 και ’45, ήταν το γενικό άσπρισμα. Άσπριζαν τις μάντρες, τις αυλές, τα πέτρινα πεζοδρόμια, τα σπίτια μέσα και έξω, τους κορμούς των δένδρων μέχρι τη μέση.
Γενικό καθάρισμα. Ο στολισμός ήταν πολύ φτωχικός. Εκείνο στο οποίο επέμεναν ήταν η καθαριότητα και η εξωτερική και η εσωτερική.
Έτσι
το πρωινό των Χριστουγέννων, ξυπνούσαν μια ώρα νωρίτερα οι νοικοκυρές,
για να συγυρίσουν και στρώσουν το σπίτι, έτσι ώστε όταν θα γυρίσουν από
την εκκλησία, να τους περιμένει ολοκάθαρο το σπιτικό. Γιατί;
Εμείς
όλα τα πιτσιρίκια εκείνης της εποχής ρωτούσαμε γιατί αυτή η τόση
σχολαστικότητα στο άσπρισμα και γενική ετοιμασία του σπιτιού και η
απάντησις των μεγάλων ήταν συνήθως διπλή.
Πρώτον
γιατί ήταν Χριστούγεννα, και Δεύτερον γιατί ο Χριστούλης που γεννήθηκε
στη Βηθλεέμ θα ήταν ο ΠΡΩΤΟΣ επισκέπτης στο σπίτι μας, μαζί με τους
αγγέλους και τους μάγους εκ Περσίας.
Πω πώ πω, λέγαμε εμείς, θα έλθει ο Χριστούλης; Στο σπίτι μας; Μα πώς; Πότε; Πώς μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα; Με ποιο τρόπο;
Και οι μεγάλοι μας απαντούσαν με πολλή φυσικότητα, απάντηση που πρέπει να δίδετε και σεις οι γονείς. Δεν θα πάμε όλοι μαζί οικογενειακώς να κοινωνήσουμε;
Ναι, ε, λοιπόν όλοι εμείς, ο μπαμπάς, η μαμά, ο παππούς, η γιαγιά, τα παιδιά, μαζί με τη Θεία Κοινωνία θα φέρουμε και τον Χριστό στο σπίτι μας. Μαζί Σου θα γιορτάσουμε, μαζί Σου θα περάσουμε καλά και αγιασμένα Χριστούγεννα.
Καταπληκτικό και θαυμάσιο και εξαίσιο αλλά δεν υπάρχει σήμερα στην εποχή μας πάρα πολύ σπάνια. Ο Χριστός στο φτωχικό μας ή στην καλύβα μας, ή και στο αρχοντικό μας.
Επαναλαμβάνω
Χριστούγεννα με τον Χριστό στο σπίτι. Με τον Χριστό στο σπίτι και στην
οικογένειά μας. Δυστυχώς όμως σήμερα οι περισσότεροι Νεοέλληνες
Ορθόδοξοι Χριστιανοί, γιορτάζουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Και που θα Τον βρούμε αυτόν τον Χριστόν; Που θα Τον βρούμε; Μα στην Εκκλησία!
Στην Ορθόδοξη πίστη, στον εκκλησιασμό και στην Θεία Κοινωνία, στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση. Στην Ιερά Εξομολόγηση και στα υπόλοιπα των Αγίων Μυστηρίων.
Στην προσευχή, στις Ευαγγελικές εντολές, στην ελεημοσύνη, στην αγάπη προς τους εχθρούς, στην ήσυχη συνείδηση, στην ήρεμη καρδιά.
Ναι, τον Χριστό θα Τον βρούμε μέσα στις καρδιές μας, διότι η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί.
Χριστιανοί μου, πλησιάζουν Χριστούγεννα.
Να
ψάξουμε όλοι μας να βρούμε τον Χριστό, γιατί χωρίς Χριστό, Χριστούγεννα
, Πάσχα, αλλά και κάθε άλλη γιορτή ΔΕΝ μπορούμε να γιορτάσουμε.
ΑγίουΠαϊσίου του Αγιορείτου
