Η ΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ(ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ)

 

  Η σημερινή Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, αποτελεί μαζι με την περασμένη τους δορυφόρους της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων. Γι’ αυτό, ενώ την παρελθούσα ο ευαγγελιστής Ματθαίος μάς ανέφερε τα γεγονότα που προηγήθηκαν της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, την γενεαλογία του Ιησού Χριστού και τις αμφοβολίες του Ιωσήφ του μνήστορος, σήμερα μάς παρουσιάζει όσα ακολούθησαν. 

Αφού λοιπόν αναχώρησαν οι μάγοι, άγγελος Κυρίου φανερώθηκε στον ύπνο του Ιωσήφ και τού παρήγγειλε να παραλάβει το παιδί και την μητέρα του και να φύγουν στην Αίγυπτο, γιατί πρόκειται ο Ηρώδης να κινηθεί εναντίον του. Σηκώθηκε ο Ιωσήφ και μέσα στη νύχτα ξεκίνησαν το μακρύ ταξίδι και παρέμειναν στην Αίγυπτο μέχρι την τελευτή του Ηρώδη. Τότε εκπληρώθηκε η προφητεία που έλεγε ότι «από την Αίγυπτο κάλεσα τον υιό μου». Όταν ο Ηρώδης αντιλήφθηκε ότι οι μάγοι τον ξεγέλασαν, (αφού δεν επέστρεψαν να τού δώσουν τις πληροφορίες που ήθελε), θύμωσε τόσο πολύ που έστειλε στρατιώτες και φόνευσαν όλα τα βρέφη της ευρύτερης περιοχής της Βηθλεέμ, ηλικίας από δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με όσα είχε πληροφορηθεί από τους μάγους.

 Τότε εκπληρώθηκε η ρήση του προφήτη Ιερεμία, «Φωνή ακούστηκε στη Ραμά, κλάμα και σπαραγμός μεγάλος‧ ήταν η Ραχήλ που έκλαιγε τα παιδιά της απαρηγόρητη, γιατί δεν υπάρχουν πια». Αφού πέθανε ο Ηρώδης, άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ και τού λέει «Σήκω, πάρε το παιδί και την μητέρα του και πήγαινε στην γη του Ισραήλ, γιατί πέθαναν εκείνοι που ζητούσαν να θανατώσουν το παιδί». Έτσι κι έκανε. Άκουσε όμως ότι στην Ιουδαία βασιλεύει ο γιος του Ηρώδη Αρχέλαος και φοβήθηκε να πάει εκεί. Γι αυτό, σύμφωνα και με σχετική συμβουλή που τού δωσε πάλι ο άγγελος, αναχώρησε στα μέρη της Γαλιλαίας και κατοίκησε στην Ναζαρέτ, κι έτσι εκπληρώθηκε και η άλλη προφητεία, ότι ο Μεσσίας θα κληθεί Ναζωραίος.

 Ο Ηρώδης, ως ρωμαίος διοικητής, σαν άκουσε για την γέννηση ενός βασιλιά, φοβήθηκε ότι το νεογέννητο βρέφος της Βηθλεέμ επρόκειτο να τού πάρει τον θρόνο. Κοσμικός άρχοντας ήταν, με κοσμικά κριτήρια σκεφτόταν. Όμως και οι άρχοντες των Ιουδαίων, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι που προσκλήθηκαν και τού εξήγησαν τις προφητείες, με τον ίδιο τρόπο ερμήνευαν τις γραφές και πίστευαν ότι ο Μεσσίας επρόκειτο να είναι κάτι σαν τους κριτές ή τους βασιλείς της Παλαιάς Διαθήκης, προσδοκούσαν δηλαδή την πολιτική ανάσταση του έθνους τους. Και ο μεν Ηρώδης προσπάθησε να επιβληθεί με την θηριωδία της σφαγής τόσων αθώων νηπίων, οι δε ηγέτες των Ιουδαίων παρέδωσαν αργότερα τον Χριστό στον Πιλάτο επειδή δεν ήταν αυτός που εκείνοι περίμεναν, πολιτικός δηλαδή ηγέτης και επαναστάτης. Η ειρωνία του πράγματος είναι ότι ενώ παρέδωσαν τον Ιησού στον θάνατο επειδή δεν ήταν ο βασιλιάς που περίμεναν, τον παρέδωσαν με την κατηγορία ότι είναι ο βασιλεύς των Ιουδαίων.

 Τα παραπάνω μάς διδάσκουν ότι ο Χριστός και το Ευαγγέλιο δεν ερμηνεύονται με κοσμικά κριτήρια ούτε με βάση τις ατομικές πεποιθήσεις ή επιδιώξεις ενός εκάστου, ακόμα και αν θεωρείται εκφραστής και ερμηνευτής του θελήματος του Θεού. Η ιστορία βρίθει από παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι και στις δύο περιπτώσεις οι άνθρωποι γίνονται σκληροκάρδιοι και άλλοτε βάλλουν έξωθεν εναντίον του Θεού και της Εκκλησίας του, ενώ άλλοτε σχίζουν εκ των έσω τον άρραφο χιτώνα του Χριστού, δηλαδή τον σύνδεσμο της αγάπης, την ειρήνη και την ενότητα της Εκκλησίας. Για τους εκτός της Εκκλησίας, ευχόμαστε να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβούνται τον Χριστό και ότι οι διωγμοί, οι μάστιγες, οι θανατώσεις, η κάθε είδους πολεμική εναντίον της Εκκλησίας, δεν δύνανται να την αφανίσουν. Εμείς πάλι, που θεωρούμαστε παιδιά της Εκκλησίας, ας προσέχουμε κι ας εξετάζουμε τη ζωή, τις πράξεις και τα λόγια μας, ώστε να γινόμαστε ειρηνοποιοί, όπως μάς παρήγγειλε ο Χριστός, και να μην επιτρέπουμε έριδες, μάχες και διχοστασίες, οι οποίες παρειφρύουν εξ αιτίας των δικών μας παθών και επιδιώξεων.

 Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάνει την εξής σημαντική παρατήρηση. Την στενοχώρια και την αμφιβολία του Ιωσήφ, ακολούθησε η γαλήνη από την πληροφορία του αγγέλου και η χαρά της γεννήσεως του Χριστού. Την χαρά αυτή διαδέχτηκε ο διωγμός του Ηρώδη και η φυγή στην Αίγυπτο, για να έλθει πάλι η επιστροφή στην γη του Ισραήλ και η γαλήνη της κατοίκησης στην Ναζαρέτ. Κατά τον ίδο τρόπο, στην ζωή μας διαδέχονται οι χαρές τις θλίψεις και οι ευεργεσίες τις δοκιμασίες. Οι πειρασμοί και οι κάθε είδους διωγμοί αποτελούν μέρος της ζωής, ειδικότερα των χριστιανών, αφού συν τοις άλλοις έχουμε να αντιμετωπίσουμε το κοσμικό φρόνημα, που είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού. 

Ας μην πτοούμαστε όμως, αδελφοί χριστιανοί, γιατί πρώτο τον Κύριό μας πολέμησαν οι εχθροί της πίστεως μας, ορατοί και αόρατοι. «Ει εμέ εδίωξαν, καί ημα ς διώξουσι»1, μάς είπαν τα αψευδή χείλη του Χριστού, « αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τόν κόσμον» 2. 

Ας μη δειλιάζουμε, λοιπόν, μπροστά στις δοκιμασίες και στα κάθε λογής εμπόδια, αφού στο τέλος αυτό που απομένει είναι ο θρίαμβος της νίκης και το φως της Αναστάσεως. Αμήν.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ