Αρχιμ. Φιλίππου Χαμαργιά
Πρωτοσυγκέλλου Ι.Μ. Μεσσηνίας
Μέγα καὶ παράδοξον θαῦμα, τετέλεσται σὴμερον! Παρθένος τίκτει καὶ μήτρα οὐ φθείρεται, ὁ Λόγος σαρκοῦται, καὶ τοῦ Πατρὸς οὐ κεχώρισται, Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξάζουσι, καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτοῖς ἐκβοῶμεν· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη.
(Ἀπόστιχον Ἑσπερινοῦ Χριστουγέννων, Ἦχοςβ' )
Παράξενα και παράδοξα όλα της επί γης παρουσίας του Χριστού.
Θεός τέλειος και επιλέγει να ενδυθεί την αδύναμη ανθρώπινη φύση.
Φύσει Βασιλιάς και διαλέγει, μια φάτνη, το πιο καταφρονεμένο μέρος, για να γεννηθεί.
Παντοδύναμος που θα μπορούσε να έχει “…πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων...” και επιλέγει, αγαπητικά, βοσκούς και ζώα.
Πράγματι “παράδοξα σήμερον”.
Παράδοξη η Γέννηση, παράδοξη η ζωή Του στη γη, παράδοξη η Σταύρωση και η Ανάσταση. Όλα παράδοξα σε βαθμό που σκανδαλίζουν. Σκάνδαλο πάντα ήταν ο Χριστός, η Εκκλησία και η πίστη. Σε κάθε εποχή υπάρχει ένας Ηρώδης που Τον φοβάται και με δολοπλοκίες “ζητεῖ τό παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό”.
Κι έτσι παράδοξα “γεννᾶται” και φέτος σε ένα κόσμο κρίσεων, συγκρούσεων και αμφισβητήσεων.
“Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου….”
Ποιός; Ο Θεός, ο Άπειρος, ο Ύψιστος, ο Τέλειος Θεός, ο Δημιουργός του κόσμου και Κυβερνήτης των πάντων.
Αυτός που με ένα μόνο λόγο Του δημιούργησε αυτά που εμείς σήμερα θαυμάζουμε.
Αυτός που έπλασε τον άνθρωπο κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν και με ένα Του φύσημα του έδωσε πνοή ζώσα.
Αυτός που είναι αθέατος, άπιαστος, ασύλληπτος στη σκέψη, ανέγγιχτος στην ουσία, αχώρητος στο σύμπαν, ο άϋλος , ο άσαρκος, ο υπερούσιος, ο των αγγέλων Βασιλεύς. Αυτός σήμερα γεννάται εκ Παρθένου και σπαργανώνεται με ράκη.
Γεννάται πτωχός, στη φάτνη, ωσάν θνητός άνθρωπος.
Μέσα στη φάτνη ανακλίνεται διότι δεν βρίσκεται τόπος να Τον δεχθεί.
Μήπως αλήθεια αν ερχόταν σήμερα πάλι, θα βρισκόταν τόπος; Κι αν βρισκόταν θα ήταν ο κατάλληλος; Ο καθαρός; Ο έτοιμος;
Πού θα μπορούσαμε να δεχθούμε σήμερα το Χριστό; Στα νεόδμητα διαμερίσματα μας, που έχουν όλες τις ανέσεις; Στα ακριβά σαλόνια μας, με τα χνουδωτά χαλιά μας;
Κι όμως ο Χριστός δεν τον συγκινούν αυτά. Θέλει να γεννηθεί στις καρδιές μας και να τις ζεστάνει. Να νιώσει όχι πλέον την ψυχρότητα του σπηλαίου αλλά την θέρμη της καρδιάς του καθενός μας.
Θέλει να τραφεί με το γάλα των μανάδων που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με χριστιανική ανατροφή. Θέλει να Τον προσκυνήσουν όχι μόνο οι Μάγοι αλλά όλοι οι άνθρωποι και αντί δώρων να Του προσφέρουν την αγάπη και την πίστη τους. Θέλει να μεταλάβουν οι πάντες το Σώμα και το Αίμα Του.
Ποία κένωσις!!! Ποία θυσία!!! Ποία συγκατάβασις!!!
Δέξου Χριστέ μου τις προσευχές μας και αξίωσέ μας να προσκυνήσουμε και τα Άγια Θεοφάνεια Σου.
