π. Σπυρίδων Σκουτής
Ένας Χριστός μόνο για τον Ιερό Ναό. Δυστυχώς περιορίζουμε τον Χριστό πολλές φορές μόνο στην Θεία λειτουργία. Βγαίνουμε μετά τον «Δι’ευχών» και δυστυχώς δεν μπορούμε να τον κάνουμε ζωή.
Μένουμε πολλές φορές ακόμα και σε μια τυπική συμμετοχή στα Ιερά Μυστήρια αλλά μέσα μας μπορεί να βράζει η αμετανοησία ή ακόμα και η αίρεση.
Βλέπουμε ανθρώπους που πάνε στην Εκκλησία μπορεί ακόμα να εξομολογούνται και να μετέχουν στα Ιερά Μυστήρια αλλά δυστυχώς η ζωή τους δεν «μυρίζει» λιβάνι.
Πολλοί άνθρωποι είναι «μέσα» στην Εκκλησία και έχουν ακόμα αιρετικές ιδέες για την ζωή, τους ίδιους, σχετικά με τα παιδιά και τα εγγόνια τους, για τους Αγίους, σχετικά με το σώμα, τον Θάνατο ή την Παναγία μας.
Μια διαστρεβλωμένη εσωτερική πνευματικότητα που μένει απλά σε ένα θρησκευτικό τυπικό. Φτάνουμε στο σημείο να ανοίγουμε το στόμα μας στην Θεία Μετάληψη αλλά μέσα στην καρδιά μας να έχουμε τον Ιούδα και να αρνούμαστε τον Χριστό σαν τον Πέτρο.
Ένας απλά θρησκευτικός Χριστός απλά για να αναπαύουμε την συνείδηση μας. Είναι δυνατόν να θέλουμε να περιορίσουμε τις ακτίνες του Ήλιου;… Ας αφήσουμε τον Χριστό να λάμψει μέσα στην ζωή μας !
Λέμε ότι τον αγαπάμε ή ότι πιστεύουμε αλλά τελικά αυτή η αγάπη και η πίστη είναι πλατωνική κατάσταση. Ο ίδιος ο Κύριος καθορίζει και λέει: «Ο έχων τάς εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος έστιν ο αγαπών με» (Ιω. 14, 21).
Όποιος αγαπάει ειλικρινά το Θεό, προσπαθεί να φυλάγεται απ΄όσα δεν αρέσουν σ΄Εκείνον και αγωνίζεται να εφαρμόζει όσα Εκείνος αγαπάει…Ξεκάθαρα πράγματα…
Στο Ευαγγέλιο η αγάπη και η πίστη δεν είναι μαθηματικές θεωρίες αλλά πράξεις που ρέουν από τα βάθη της καρδιάς και της ύπαρξης του ανθρώπου.
Που είναι το λάθος τελικά; Ποιό είναι το νόημα της ύπαρξης μας ; Βλέπουμε τον Χριστό από το μικροσκόπιο του ναρκισσισμού μας. Αποτέλεσμα;Να τον βλέπουμε όπως θέλουν τα πάθη μας και όχι όπως πραγματικά είναι.
Γι’αυτό αρέσει στον σημερινό άνθρωπο το χαϊδολόγημα στα πάθη. Να ακούμε ομιλίες με ωραία λογάκια και αγαπούλες αλλά όταν ακούσουμε ή διαβάσουμε κάτι που μιλάει για πάθη, άσκηση, πάλη, δυσκολία, και μάχη τότε τρέχουμε μακριά όπως ο διάβολος στο λιβάνι.
Μας αρέσει η φιλοσοφική θεολογία. Ωραία ακούσματα, ή διαβάσματα που να λένε ότι είμαστε καλά και όλα πάνε καλά!
Για ποιόν λόγο θέλουμε σχέση με τον Χριστό ; Για ποιόν λόγο Τον θέλουμε στη ζωή μας;
Απλά για να είμαστε συνεπείς στα θρησκευτικά μας καθήκοντα ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, για να τα έχουμε καλά με κάποια αόριστη “Θεία δύναμη;” ή μήπως θέλουμε τον Κύριο στην ζωή μας ώστε να μετανοήσουμε , να σωθούμε και να βρούμε το νόημα της όντως ζωής;
Ερωτήματα που καθώς μας καλεί η καμπάνα στην Εκκλησία οφείλουν να μας προβληματίζουν.
Αν ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ή ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ζούσαν στις μέρες μας και πήγαιναν να κάνουν ομιλίες σε ενορίες δεν θα πατούσε κανείς το πόδι του. Θα τους χαρακτήριζαν ακραίους.
Θέλουμε να ακούμε για έναν Χριστούλη που θα τους σώσει όλους , ότι και να γίνει όπως και να γίνει και στην τελική δεν τρέχει και τίποτα να έχεις και κάποιες αμαρτίες αφού όπως λένε πολλοί (δεν τα βλέπει αυτά ο Θεός).
Μόνο όταν δούμε τον Χριστό όπως πραγματικά είναι και πάρουμε γενναίες αποφάσεις τότε έχουμε ελπίδα θεραπείας και σωτηρίας.
Τι είναι αλήθεια ο Χριστιανός ; Κατά τον συγγραφέα της Αποκαλύψεως, είναι ο «τηρών τας εντολάς του Θεού και έχων την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού» (Αποκ. 12,17). Φάνερώνουμε τον Χριστό στην ζωή μας με τις πράξεις μας; , με την μαρτυρία μας ;
Θέλουμε να αλλάξουμε την ζωή μας, να παλέψουμε τα πάθη μας, να Χριστοποιήσουμε το νου και τις σκέψεις μας ; ή απλά θέλουμε να θρησκεύουμε τυπικά για να παρατείνουμε την βιολογική μας ζωή χόρεύοντας με τους δαίμονες ;
Aυτό χρειάζεται η σημερινή εποχή που βράζει μέσα σε έναν βούρκο πνευματικής σήψης. Χρειαζόμαστε την μαρτυρία του Χριστού, αυτήν την έξωθεν αγία μαρτυρία. Είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού, αλλά πολλές φορές ενεργούμε σαν φίλοι του διαβόλου.
Ομολογία του Χριστού δεν είναι να βγούμε με τα πλατάκ στους δρόμους και να φωνάζουμε ότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά να γίνουμε Άγιοι και να φανερώσουμε τον Χριστό με τις πράξεις μας ώστε όταν κάποιος μας συναντάει να κραυγάζει “Οίδα άνθρωπο εν Χριστώ !!”.
Όταν γίνουμε λοιπόν φάρος αρετών θα μπορούμε να φωτίζουμε με το παράδειγμά μας και άλλους αδερφούς.
Ας γίνει λοιπόν η ζωή μας Χριστός ώστε να φτάσουμε στο σημείο να νιώσουμε το βίωμα και την εμπειρία του Αποστόλου των εθνών Παύλου “«ζω δε ούκέτι εγώ, ζή δε εν έμοί Χριστός» (Γαλ. β’ 20}”.
Καλό αγώνα.
