Γέροντος Αρσενίου Μπόκα
~ Δέν φθάνεις στήν αδιάκοπη προσευχή, ένώ άκόμη είσαι έμπαθής, άλλά φθάνεις νά βλέπης έπικίνδυνες φαντασίες, νά έχης παραισθήσεις, άκόμη καί όταν είσαι ξύπνιος.
Όταν άνακατεύεται ή προσευχή μέ τά πάθη, νικούν τά πάθη, μέ τίς κάθε είδους φαντασίες, έξαπα- τούνται καί φθάνουν μέχρι τήν τρέλα. Αύτός πού είναι ασθενής ψυχικά, ήμπορεΐ νά βοηθηθή, έάν έχη συνείδη- σι τής άσθενείας του.
Όσο τά πάθη δέν άποχωρούν, δέν υπάρχει άκατά- παυστη προσευχή, διότι ό σατανάς σέ συλλαμβάνει σέ δαιμονικές παγίδες. Γι’ αύτό πρέπει νά ζητήσης μέ επιμονή καί ειλικρίνεια στήν προσευχή σου νά άρνηθής τήν φιλαυτία σου καί τήν άγάπη πρός τά σαρκικά άμαρτήματα, τών όποιων καρπός είναι, άνάμεσα στά άλλα, ή κατάκρισις, ό γογγυσμός, τά παράπονα.
Υπάρχουν δύο φάσεις άγωνισμάτων:
α. Ή άσκητική φάσις, πού είναι ή προσπάθεια έκ μέ- ρους τού ανθρώπου νά καθαρισθή άπό τά πάθη του. Μετά τή νίκη κατά τών παθών, άκολουθεΐ
β. ή δεύτερη φάσις, ή όποία χαρακτηρίζεται άπό τά χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος, τό όποιο ύψώνει τό νού στήν κατάστασι τής φωτεινής πίστεως.
Οί άγιοι έκαναν φοβερές άσκήσεις καί έφθασαν στήν κατάστασι τού Αδάμ, πρό τής πτώσεώς του, όπου τά άγρια ζώα μέ τήν παρουσία τους συμπερίφέροντο μέ ή_ μερότητα. Σάν σύγχρονο παράδειγμα έχουμε τόν «Αγιο Σεραφείμ τού Σάρωφ, πλησίον τού οποίου ήρχοντο τά άγρια ζώα καί έστέκοντο μέ πραότητα. Οί άγιοι άγα- πουν όλη τήν φύσι τού Θεού.
‘Απάρνησις τού κόσμου σημαίνει άπάρνησις τών παθών τού κόσμου, καί όχι τού κόσμου πού είναι δημιούργημα τού Θεού. Μέσα στόν κόσμο ευρίσκονται άνθρωποι τού Θεού καί άνθρωποι τού σκότους.
