της Τρισεύγενης Καπράνου
Απόψε θαυμάζω τον άνθρωπο, που φορτωμένος με το βαρύ του
χρέος ρίχνεται στην πύρινη λαίλαπα προκειμένου να φέρει σε πέρας μια
αποστολή.
Ο πυροσβέστης, ο άνθρωπος του χρέους. Είναι, όπως λέει ο Σοφοκλής δεινός.
Κάθε εποχή ζει τη δική του αγωνία. Ανά πάσα στιγμή πρέπει να
αφήσει τις απολαύσεις του,την οικογένειά του και να τρέξει για το
συνάνθρωπο.
Να τρέξει, να προλάβει να ριχτεί στη μάχη με τη φωτιά για να σώσει ζωές.
Σταυρώνεται καθημερινά και δε λυγίζει, πέφτει στην πυρά με θάρρος αλλά υποστηρίζει την αλήθεια του,την πίστη του.
Η ζωή του κρέμεται σε μία κλωστή και ρίχνεται σε μια μάχη εκείθε με τους αδελφούς εδώθε με το χάρο.
Θαυμάζω τον πυροσβέστη-άνθρωπο.
Υποκλίνομαι στον άνθρωπο-πυροσβέστη.
Σ’ αυτόν τον ήρωα το μικρό, το μέγα!
