Όλοι επιθυμούν την ειρήνη, μα δεν ξέρουν πώς να την αποκτήσουν. Ο
Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε από θυμό και παρακάλεσε τον Κύριο να τον
ελευθερώσει από αυτό το πάθος. Ο Κύριος εμφανίστηκε σ’ αυτόν και του
είπε:
«Παΐσιε, αν θέλεις να μην οργίζεσαι, μην επιθυμείς τίποτε, μη κρίνεις και μη μισήσεις κανένα και θα έχεις την ειρήνη».
Έτσι κάθε άνθρωπος που κάνει το θέλημα του να υποχωρεί έναντι του Θεού και των ανθρώπων, θα είναι πάντα ειρηνικός στην ψυχή. Όποιος όμως αγαπά να κάνει το θέλημά του, αυτός δεν θάχει ειρήνη.
Έτσι κάθε άνθρωπος που κάνει το θέλημα του να υποχωρεί έναντι του Θεού και των ανθρώπων, θα είναι πάντα ειρηνικός στην ψυχή. Όποιος όμως αγαπά να κάνει το θέλημά του, αυτός δεν θάχει ειρήνη.
Ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού υποφέρει εύκολα κάθε θλίψη
και κάθε ασθένεια· γιατί τον καιρό της ασθένειας παραμένει στη θέα του
Θεού και προσεύχεται: «Κύριε, Συ βλέπεις την ασθένειά μου. Εσύ ξέρεις
πόσο αμαρτωλός και αδύνατος είμαι· βοήθησέ με να υπομένω και να
ευχαριστώ την αγαθότητά Σου». Και ο Κύριος ανακουφίζει τον πόνο και η
ψυχή αισθάνεται την εγγύτητα του Θεού και μένει κοντά στον Θεό γεμάτη
χαρά και ευγνωμοσύνη.
Αν υποστείς καμιάν αποτυχία, σκέψου: «Ο Κύριος βλέπει την καρδιά μου
και αν είναι θέλημά Του, όλα θα είναι για το καλό το δικό μου και των
άλλων». Έτσι η ψυχή σου θα έχει πάντα ειρήνη. Αλλ’ αν αρχίζει κανείς να
παραπονείται: αυτό δεν είναι καλό, εκείνο δεν είναι όπως πρέπει, τότε
ποτέ στην ψυχή του δεν θα υπάρχει ειρήνη, έστω κι αν νηστεύει και
προσεύχεται πολύ….
… Ο Κύριος μας αγαπά κι έτσι μπορούμε να μη φοβόμαστε τίποτε, εκτός
από την αμαρτία· γιατί εξαιτίας της αμαρτίας χάνεται η χάρη και χωρίς
την χάρη του Θεού ο εχθρός παρασύρει την ψυχή, όπως παρασύρει ο άνεμος
τα ξερά φύλλα ή τον καπνό….
… Το κατόρθωνε γιατί αγαπούσε τον λαό και δεν έπαυε να προσεύχεται γι’ αυτόν:
«Κύριε, δώσε την ειρήνη Σου στον λαό Σου».
«Κύριε, δώσε στους δούλους Σου το Πνεύμα Σου το Άγιο, για να θάλπει
τις ψυχές τους με την αγάπη Σου και να τους οδηγεί σ’ όλη την αλήθεια
και σε κάθε αγαθό»….
… Έτσι, προσευχόμενος συνεχώς για τον λαό, διαφύλασσε την ειρήνη της
ψυχής, ενώ εμείς την στερούμαστε, γιατί δεν υπάρχει μέσα μας αγάπη για
τον λαό. Οι Άγιοι Απόστολοι και όλοι οι Άγιοι ποθούσαν την σωτηρία του
λαού και, όταν βρίσκονταν ανάμεσα σ’ ανθρώπους, προσεύχονταν
διακαώς γι’ αυτούς. Το Άγιο Πνεύμα τους έδινε τη δύναμη ν’ αγαπούν τον
λαό. Κι εμείς, αν δεν αγαπούμε τον αδελφό, δεν θα έχουμε ειρήνη….
… Ο Όσιος Παΐσιος ο Μέγας προσευχόταν για ένα μαθητή του που αρνήθηκε
τον Χριστό. Ενώ λοιπόν προσευχόταν, του εμφανίστηκε ο Κύριος και του
είπε: «Παΐσιε, για ποιόν παρακαλείς; Δεν ξέρεις πώς μ’ έχει αρνηθεί;» Ο
Παΐσιος όμως εσυνέχιζε να λυπάται τον μαθητή του και τότε του είπε ο
Κύριος: «Παΐσιε, έγινες όμοιος με μένα στην αγάπη».
Έτσι αποκτάται η ειρήνη και εκτός απ’ αυτόν δεν υπάρχει άλλος δρόμος….
… Ψυχή αμαρτωλή, αιχμάλωτη στα πάθη, δεν μπορεί να έχει ειρήνη και
χαρά εν Κύριω, έστω κι αν έχει όλα τα πλούτη της γης, έστω κι αν
βασιλεύει σ’ όλο τον κόσμο. Αν σ’ ένα τέτοιο βασιλιά, την ώρα που
διασκεδάζει σε συμπόσιο με τους πρίγκιπες του καθισμένος στο θρόνο του
δοξασμένος, αν του πούμε ξαφνικά: «Βασιλιά, πεθαίνεις σε λίγο»,
τότε η ψυχή του θα ταραζόταν, θα έτρεμε από το φόβο και θα έβλεπε την
αδυναμία του.
Πόσοι όμως υπάρχουν φτωχοί, αλλά πλούσιοι σε αγάπη για τον Θεό, που
αν τους έλεγαν: «Τώρα πεθαίνεις», θα απαντούσαν ειρηνικά: «Ας γίνει το
θέλημα του Κυρίου. Ας είναι δοξασμένος ο Κύριος, γιατί με θυμήθηκε και
θέλει να με πάρει εκεί, όπου πρώτος μπήκε ο ληστής»….
… Δόξα Σοι, Κύριε, γιατί τώρα έρχομαι σε Σένα και θα βλέπω αιώνια με
ειρήνη και αγάπη το Πρόσωπό Σου. Το ιλαρό, πράο βλέμμα Σου αιχμαλώτισε
την ψυχή μου και αυτή λιώνει για Σένα»….
… Αν όμως συνηθίσουμε να προσευχόμαστε θερμά για τους εχθρούς μας και
να τους αγαπούμε, θα παραμείνει για πάντα η ειρήνη στις καρδιές μας.
Δεν μπορεί να έχει ειρήνη η ψυχή, αν δεν μελετά μέρα και νύχτα τον
νόμο του Θεού. Γιατί αυτός ο νόμος γράφτηκε από το Πνεύμα του Θεού και
το Πνεύμα του Θεού πηγαίνει από τη Γραφή στην ψυχή. Κι η ψυχή αισθάνεται
γλυκύτητα και ευχαρίστηση γι’ αυτό και δεν θέλει πια ν’ αγαπά τα
επίγεια, γιατί η αγάπη για τα επίγεια ερημώνει τον νου. Η ψυχή τότε
καταλαμβάνεται από αθυμία, αγριεύει και παύει να προσεύχεται. Κι ο
εχθρός, βλέποντας πώς η ψυχή απομακρύνθηκε από τον Θεό, την σαλεύει και
εύκολα συγχύζει τον νου με διάφορους άτακτους λογισμούς κι έτσι περνά
ολόκληρη τη μέρα και δεν μπορεί να βλέπει καθαρά τον Κύριο.
Όποιος έχει μέσα του την ειρήνη του Αγίου Πνεύματος, σκορπίζει ειρήνη και στους άλλους. Όποιος όμως έχει μέσα του πνεύμα κακό, σκορπά και στους άλλους το κακό….
… Ο θυμώδης άνθρωπος υποφέρει ο ίδιος μεγάλο μαρτύριο από πονηρό
πνεύμα, εξαιτίας της υπερηφάνειας του. Ο υφιστάμενος, όποιος κι αν
είναι, πρέπει να το καταλαβαίνει και να προσεύχεται για τον ψυχικά
άρρωστο προϊστάμενό του και τότε ο Κύριος, βλέποντας την υπομονή του, θα
του δώσει άφεση αμαρτιών και αδιάλειπτη προσευχή. Είναι μέγα έργον
ενώπιον του Θεού, το να προσεύχεται κανείς γι’ αυτούς που τον αδικούν
και τον προσβάλλουν. Εξαιτίας αυτού θα του δώσει ο Κύριος τη χάρη και θα
γνωρίσει με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο. Κι έτσι θα υπομείνει τότε, χάριν
του Κυρίου, με χαρά όλες τις θλίψεις και θα του δώσει ο Κύριος αγάπη για
όλο τον κόσμο και θα επιθυμεί ολόψυχα το καλό για όλους και θα
προσεύχεται για όλους όπως για την ψυχή του.
Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή ν’ αγαπούμε τους εχθρούς και όποιος
αγαπά τους εχθρούς εξομοιώνεται με τον Κύριο. Η αγάπη για τους εχθρούς
δεν είναι δυνατή παρά μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό,
μόλις σε προσβάλει κανείς, προσευχήσου γι’ αυτόν στον Θεό κι έτσι θα διατηρήσεις την ειρήνη του Θεού στην ψυχή σου….
… Αν κάποιος ως προϊστάμενος αναγκαστεί να δικάσει έναν άλλο για
κάποιο παράπτωμα, πρέπει να παρακαλεί τον Κύριο να του δώσει συμπάσχουσα
καρδιά, την οποία αγαπά ο Κύριος, και τότε θα κρίνει σωστά. Αν κρίνει
όμως λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα έργα του υποδίκου, τότε θα πέσει σε λάθη
και δεν θ’ αρέσει στον Κύριο.
Πρέπει να κρίνει κανείς με σκοπό τη διόρθωση του ανθρώπου και συνεπώς
είναι ανάγκη να συμπονή ο δικαστής κάθε ψυχή, κάθε πλάσμα και κτίσμα
του Θεού και να έχει καθαρή συνείδηση σ’ όλες τις πτυχές της ζωής του
και τότε θα βρει βαθιά ειρήνη στην ψυχή και τον νου….
… Αν εγνώριζαν οι βασιλιάδες και οι κυβερνήτες των λαών την αγάπη του Θεού, δεν θα έκαναν ποτέ πόλεμο. Ο
πόλεμος προέρχεται από τις αμαρτίες και όχι από την αγάπη. Ο Κύριος μας
εδημιούργησε κατά την αγάπη Του και μας παρήγγειλε να ζούμε με αγάπη.
Αν οι άρχοντες τηρούσαν τις εντολές του Κυρίου και ο λαός και οι
υπήκοοι υπάκουαν με ταπείνωση, θα υπήρχε μεγάλη ειρήνη και αγαλλίαση
πάνω στη γη. Εξαιτίας όμως της φιλαρχίας και της ανυπακοής των
υπερήφανων υποφέρει όλη η οικουμένη….
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
