Προχτές, λόγω της υπογλυκαιμίας μου και της λαιμαργίας μου
κατέβηκα σε έναν καινούριο φούρνο που άνοιξε στη γειτονιά να πάρω ένα
γλυκό νηστήσιμο.
Απογοητεύτηκα όμως γιατί διαπίστωσα ότι
δεν υπήρχε τίποτα νηστήσιμο ακόμα. Η πωλήτρια, πολύ ευγενική, μου είπε… ‘
μη στενοχωριέστε, κάτι θα φέρουμε’. Είπα … ‘δε στενοχωριέμαι, έχω ένα
γλυκό μυστικό’! Βγάζω από το πορτοφόλι μου μια εικονίτσα της Ανάστασης
του Χριστού και της τη δίνω. Της λέω ‘ Αυτός είναι πιο γλυκός από όλους! Και τρώγεται όλες τις μέρες του χρόνου!’ Η πωλήτρια χαμογέλασε και δέχθηκε με χαρά την εικονίτσα! Και έτσι μου πέρασε και η υπογλυκαιμία και η λαιμαργία!
Χαίρομαι πολύ που είμαι χριστιανός! Πολλές φορές φοβάμαι να δείξω
πόσο χαίρομαι για να μην τραβήξω τα βλέμματα πάνω μου, για να μη με πουν
τρελό ή για να μην αισθανθούν άσχημα τα αδέρφια μου όταν δεν τα βλέπω
τόσο χαρούμενα! Άλλες φορές η χαρά μου γίνεται αργολογία και απροσεξία
και το μετανιώνω. Τότε καταλαβαίνω τα λόγια της επιστολής του Ιακώβου ‘ Έχει ευθυμία κάποιος; Ας ψάλλει ψαλμούς και με αυτούς ας εξαγιάζει την ευθυμία του’
[ ε,13]. Όμως τελικά σκέφτομαι ότι είναι κρίμα αυτή η χαρά να πηγαίνει
χαμένη! Λείπει από τον κόσμο η χαρά του Χριστού, η αληθινή Χαρά!
Υπάρχουν χαρές ψεύτικες που μυρίζουν απόγνωση! Θυμάμαι στην προ
Εκκλησίας ζωή μου τι υπερβολές κάναμε και τι καταχρήσεις για λίγη
ευδιαθεσία και για να πείσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους ότι δεν
είμαστε δυστυχισμένοι! Φωνές, τσιρίδες, αστεία, γέλια, ακρότητες… μόνο
χαρά δεν είναι αυτό! Και ούτε είναι χαρά το ψεύτικο χαμόγελο και η
χαρούμενη μάσκα που φοράμε για να πείσουμε τους άλλους ότι είμαστε καλά!
Οι χριστιανοί έχουμε πραγματικούς λόγους να χαιρόμαστε! Είμαστε σε
καρδιακή σχέση με το Χριστό ,το Θεό μας, τον πιο καλό και γλυκό και
όμορφο και δυνατό του κόσμου!
Είμαστε παιδιά Του! Είμαστε με το Νικητή και έχουμε νικήσει
μαζί Του το θάνατο, τη λύπη, τον κόσμο! Προσδοκούμε και ζούμε την
ανάσταση των νεκρών και τη ζωή του μέλλοντος αιώνος! Κοινωνούμε το
Χριστό, Του μιλάμε, μας μιλάει, νιώθουμε την υπέρτατη Αγάπη Του…
Πρέπει να λάμπουμε ολόκληροι, περισσότερο από τη μάνα που κρατάει στα
χέρια το νεογέννητο παιδί της, από τον εργαζόμενο που πήρε αύξηση και
από αυτούς που έκαναν το γύρο του κόσμου ή οποιαδήποτε άλλη κοσμική
χαρά. Τη δική μας χαρά κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει! Κι αν έχουμε
σοβαρά προβλήματα υγείας, κι αν οι γονείς μας χαροπαλεύουν, κι αν
είμαστε άνεργοι, κι αν έχουμε σοβαρά προβλήματα… οικονομικά,
οικογενειακά και συναισθηματικά! Θα λυπηθούμε, δεν είμαστε αναίσθητοι
ούτε ρομπότ αλλά ό τι κι αν γίνει μόλις οι θλίψεις πλησιάσουν στην
καρδιά μας θα αναμετρηθούν με το Χριστό μας που δεσπόζει εκεί και θα
συντριβούν! ‘ Και η θλίψη μας θα γίνει χαρά’ [ Κατά Ιωάννην ιστ΄,20].
Και τότε ας μην ξεχάσουμε να βάλουμε τα άσπρα πανιά στο πλοίο
μας, όπως ξέχασε ο Θησέας όταν νίκησε το Μινώταυρο, για να χαρούν και
οι υπόλοιποι και να γνωρίζουν όλοι ότι ο Χριστός έχει νικήσει τη θλίψη
και την κοσμική χαρά και να μην πέσουν να πνιγούν στο πέλαγος των
θλίψεων του κόσμου τούτου αλλά να εισέλθουν στη χαρά του Κυρίου τους! [
Κατά Ματθαίον κε΄,21]. (Κ.Δ.Κ)
