Στην
Εκκλησία ως αντανάκλαση της κοινωνίας, πήραμε το «Ευλογητός ει Κύριε
διδαξον με τα δικαιώματα Σου » ( τις εντολές Σου) και το διαστρεψαμε σε «
Διδαξον με τα δικαιώματα ΜΟΥ» ( κατά κυριολεξία).
Μηδενική διάθεση για πλήρη παραίτηση και ταπείνωση ενώπιον του Θεού.
Αν
δεν παραιτηθείς από τον εαυτό σου και ότι τον συνιστά και τον ορίζει,
Θεού πρόσωπο δεν βλέπεις. Είναι το πρώτο καθοριστικό βήμα. Χωρίς μεν και
αλλά. Δυστυχώς η Εκκλησία έγινε και αυτή ένα κοινωνικό πεδίο όπως όλα
τα άλλα στο οποίο ο καθένας αναζητά την ανάδειξη, την δικαίωση και την
αυτοπραγματωση του.
Και έχει και απαιτήσεις και απο την Εκκλησία να έρχεται στα βολικά του μέτρα. Και
ψεύτες και θρασιμια! Και είναι και τόσο όμορφη η ψευδοπορφυρα της
ευλαβειας. Και πολύ πιο γοητευτικό να χρησιμοποιείς την Εκκλησία απο
καθε αλλο χώρο, για να δείχνεις κάποιος, γιατί έχεις στην διάθεση σου το
λαμπρο επίχρισμα του Αγίου.
π.Παντελεήμων Κρύσκος
