Μην αφήσεις τον φόβο, πίσω να σε κρατήσει. Έχε στο νου σου, ότι δείγμα δεν είναι αδυναμίας, αλλά μάλλον, δείκτης, ότι επίγνωση έχεις της κατάστασης της όποιας.
Μην αφήσεις τον πόνο να σε σπάσει. Πείσμα να βάλεις περισσότερο απέναντί του. Είναι πολλές οι μάχες που εξ αιτίας του έχουνε χαθεί, και αυτός όμως ξανά, έκανε την εμφάνισή του.
Την κούραση μην την αφήσεις ούτε αυτή, απόφαση για σένανε να πάρει. Σφίξε τα δόντια και συνέχισε με όποιον καλύτερο τρόπο εσύ μπορείς.
Μην, τις δυσκολίες επιτρέψεις, αμφιβολίες να σου βάλουνε. Δείκτης όλες αυτές είναι, πως η πορεία σου, ρότα σωστή τραβάει. Κανείς, σε ότι δεν αξίζει, εμπόδια δεν έχει.
Και μέχρι πότε, ίσως να μου πεις. Πόσο ακόμα;
Μέχρι το τέλος Άνθρωπε. Μέχρι το τέλος.
Παραμύθια είναι όλα τα άλλα.
Είναι ο φόβος, ο πόνος, η κούραση και οι δυσκολίες, αυτά που σου θυμίζουν πως είσαι ακόμη ζωντανός.
Επιλογή άλλωστε άλλη, αν το καλοσκεφτείς, πέραν της παραίτησης, ποτέ δεν είχες…
