«Η
Εκκλησία δεν προσάγει "αποδείξεις της Αναστάσεως" του Χριστού. Δεν
επιδιώκει να πείσει κανέναν. Καλεί κάθε πιστό με το "έρχου και ίδε",
αποβλέπουσα στη βίωσή της αυθεντικά, προσωπικά, ζωντανά. Τα υπέρλογα γεγονότα προσεγγίζονται μόνο με πίστη.
[…] Για τον άπιστο ίσως αυτό να μοιάζει με αυταπάτη. Ακούει μόνον
λόγια, παρακολουθεί μόνον ακατανόητες τελετές και τις ερμηνεύει μόνον
επιφανειακά. Για τους πιστούς, όμως, όλα αυτά ακτινοβολούν εκ των έσω όχι ως απόδειξη της πίστεώς των, αλλ’ ως αποτέλεσμά της.
Έτσι
το Πάσχα δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη κάποτε στο παρελθόν. Δεν
είναι απλά ανάμνηση ενός συμβεβηκότος. Είναι αληθινή συνάντηση μέσα σε
πνεύμα χαράς μ’ Αυτόν που οι καρδιές μας συνάντησαν πριν από πολύ καιρό
και Τον γνώρισαν ως αληθινό Φως και Ζωή».
† Ο των Ελλήνων Χριστόδουλος
